«Κανείς Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την ποιότητα της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Ούτε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί», υποστηρίζει σε συνέντευξή του στο «Ποντίκι» ο καθηγητής Γλωσσολογίας κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ εκφράζει την ανησυχία του για το θέμα της Παιδείας στη χώρα μας. Θεωρεί την Παιδεία «εθνική υπόθεση» και επικαλείται τον ορισμό του Διονυσίου Σολωμού ότι «εθνικό είναι το αληθές» ενώ συμπληρώνει ότι η Παιδεία είναι μια κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα που έχει άμεση σχέση με τον τρόπο σκέψης. Όσο αφορά τα «Greeklish» πάντως δηλώνει ότι δεν τον προβληματίζουν, την ίδια στιγμή όμως «δακτυλοσκοπεί» τις πραγματικές απειλές της ελληνικής γλώσσας.
Αποσπάσματα συνέντευξης του καθηγητή Γιώργου Μπαμπινιώτη στον Ξενοφώντα Μπρουντζάκη για το «Ποντίκι»
Κύριε Μπαμπινιώτη, η υπόθεση τής Παιδείας είναι εθνική υπόθεση;
Με τον ορισμό τού Διονυσίου Σολωμού ότι «εθνικό είναι το αληθές», η Παιδεία είναι μια πνευματική και κοινωνική πραγματικότητα που έχει άμεση σχέση με τον τρόπο σκέψης, με το σύστημα αξιών και με τη ζωή ενός λαού, υπ’ αυτή δε την έννοια είναι πράγματι εθνική υπόθεση. Γιατί μια σωστή παιδεία με μια σωστά οργανωμένη εκπαίδευση είναι αυτή που μπορεί να εξασφαλίσει σε μια χώρα πολίτες σκεπτόμενους, δημοκρατικούς, με κοινωνικές ευαισθησίες και με πίστη σε ιδανικά και αξίες. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι μέλημα μιας χώρας, μιας Πολιτείας, ενός λαού, ενός έθνους. Μέγιστον μέλημα και κατεξοχήν εθνική υπόθεση.
Έχω την εντύπωση, κι αν σφάλλω παρακαλώ διορθώστε με, ότι δεν έχει λήξει ποτέ στη χώρα μας το γλωσσικό ζήτημα. Ως παράδειγμα αναφέρω τους εκδοτικούς οίκους. Άλλος χρησιμοποιεί πολυτονικό, άλλος μονοτονικό, άλλος και τα δύο μαζί, δεν υπάρχουν αποδεκτοί κανόνες διόρθωσης κειμένων κλπ…
Το γλωσσικό ζήτημα έχει λήξει, ευτυχώς, οριστικά. Το θέμα τής χρήσης τού μονοτονικού ή τού πολυτονικού είναι πλέον προϊόν αισθητικών επιλογών των γραφόντων, συνήθως συγγραφέων ή άλλων διανοουμένων, που έχουν αυξημένη ευαισθησία στην αισθητική τής γραφής και στην παράδοση της. Γλωσσικό ζήτημα δεν υπάρχει. Υπάρχει ζήτημα ποιότητας στη χρήση των Ελληνικών που μιλάμε και γράφουμε, ζήτημα γλωσσικής συγκρότησης, ζήτημα γλωσσικής παιδείας. Πενιχρά διαβάσματα και στρεβλωτικά ακούσματα δεν ενισχύουν ποτέ το γλωσσικό αίσθημα, ενώ το επιδεινώνουν συχνά η λειψή μέθοδος σχολικής διδασκαλίας τής γλώσσας και κυρίως η υποβάθμιση τής αξίας τού λόγου με τη διπλή του σημασία, ως γλώσσας και ως λογικής, θα προσέθετα, μια και μιλάτε για διόρθωση κειμένων, ότι υπάρχει ένας συντηρητισμός και μια αδικαιολόγητη «δειλία» στη στάση που τηρείται από μερικούς να μη δέχονται στην ορθογραφική αποτύπωση τής γλώσσας διδάγματα που πηγάζουν από την ορθή ετυμολόγηση των λέξεων. Κι αυτό γιατί η αλλαγή ξεβολεύει. Εγκαταλείψαμε στη καθημερινή μας ζωή την άμαξα με τα άλογα για να χρησιμοποιήσουμε τ’ αυτοκίνητα, αλλά δεν εννοούμε εύκολα να εγκαταλείψουμε το κτίριο με -ι- για το κτήριο με -η- (από το ευκτήριο οίκημα) ή το αυγό με -υ- για το αβγό με -β-, που η επιστήμη τής ετυμολογίας, δηλ. τής αληθινής προέλευσης των λέξεων (Χατζιδάκις, Τριανταφυλλίδης, Ανδριώτης) έχει δείξει ότι είναι το σωστό.
Οι σύγχρονες μορφές επικοινωνίας δημιούργησαν στη χώρα μας μια «νέα» γραφή την οποία ονομάσαμε Greeklish. Η συντριπτική πλειοψηφία των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται στα κινητά και στους υπολογιστές έχει πλέον καταργήσει τα ελληνικά… Έχουμε λόγο να ανησυχούμε ή μήπως να χαιρόμαστε;
Λόγο να χαιρόμαστε δεν έχουμε. Γενικότερα, η κατάσταση σήμερα δεν ενθαρρύνει εκρήξεις χαράς! Αλλά δεν χρειάζεται και να θρηνούμε για τα Ελληνοαγγλικά μας. ΤΟ να χρησιμοποιούν οι νέοι, κυρίως, στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία το λατινικό αλφάβητο για ν’ αποδώσουν την ελληνική γλώσσα δεν είναι προς θάνατον. Αν τους πείσουμε, δεν κοστίζει τίποτε να χρησιμοποιήσουν την ελληνική γραμματοσειρά, την οποία άλλωστε χρησιμοποιούν συχνά σε πολλές άλλες μορφές επικοινωνίας τους. Ευτυχώς, δεν κινδυνεύουν από τα Greeklish η ποιότητα τής γλώσσας μας και η ίδια η γλώσσα. Το σχολείο, τα διαβάσματα, τα ακούσματα, η υποβάθμιση τής αξίας τής γλώσσας είναι αυτά που προκαλούν μείζον πρόβλημα. Επ’ ευκαιρία, ας το πούμε κι αυτό. Το «Greeklish» είναι ένας ατυχής όρος, αφού στην πραγματικότητα δεν δηλώνει ανάμιξη ελληνικής και αγγλικής γλώσσας στην επικοινωνία, αλλά χρήση στη θέση τού ελληνικού αλφαβήτου τού (ελληνικής προέλευσης) λατινικού αλφαβήτου, στο οποίο δεν γράφεται μόνο η Αγγλική, αλλά και η Γαλλική και η Γερμανική και τόσες άλλες γλώσσες. Μιλάμε δηλαδή για τα Ελληνολατινικά μας, για την ελληνική πάντοτε γλώσσα, γραμμένη όμως με λατινικούς χαρακτήρες. Αν αυτό ανοίγει την όρεξη για μια γενίκευση τού λατινικού αλφαβήτου εις βάρος τού ελληνικού, αυτό θα ήταν μια άλλη τραγική ιστορία που ευτυχώς δεν συζητείται σοβαρά από κανέναν.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο e-magazino.gr
